Monday, December 27, 2010

Nadal 2010

Algumas fotos destes dias.



Primeiro, a minha preferida (as restantes estão em ordem cronológica).
Minha querida prima Anna e a Aina e a Jana se abraçando. A Aina
é filha da Anna e o Jordi, que também têm a Martina, e a Jana (à direita)
é filha de meu querido primo Joan e a Alba. A Anna e o Joan são irmãos,
então é um abraço entre primas. Foram a alegria destes dias,
as crianças.



Meu irmão Oriol e minha irmã Rose (ela prefere "Rous") fazendo
uma canja, no fim da noite do 24, em casa, Barcelona. (O Uri está fingindo,
não toca violão.)



Parte do almoço do dia 25, prato típico catalão para esse dia:
"pilota i carn d'olla". A "carn d'olla", acima à esquerda, é a carne
com que se faz o caldo da sopa que se come primeiro. A pilota é feita
com carne moída (50% vitela, 50% porco), pão, leite e ovo, e se come
com batatas fervidas e linguiça preta (fervida também).



Meu irmão Oriol e meu primo Joan procurando água
com um anel, em casa da minha avó Rosa, mãe da
minha mãe, na tarde do 25. (Minha avó ficou uma semana
no hospital, recebeu alta no 24 mas não esteve no almoço
familiar, fomos ver ela de tarde. Ela mora em
Sant Sadurní d'Anoia, distante uns 30 km de Barcelona.)
Minha prima Marta, a Anna, o Uri, eu... todos tentamos
e não conseguimos, mas o Joan e a Alba sim: com eles,
num ponto determinado, o anel começava a
dar voltas,
como imantado. Minha irmã conseguiu também (ao menos
disse que estava sentindo "algo" puxando o fio). Esta não
é nenhuma tradição natalina, OK.


Ao calor da lareira. (Nossa avó Rosa, bisavó das pequenas, à direita.)


Gostei destes golfinhos desenhados por Javier Mariscal,
de um livrinho que minha mãe deu à Jana.



Minha avó Montserrat, mãe do meu pai, falando pelos cotovelos
no almoço do dia 26, em casa de meu irmão Ramon e a Nelia,
minha querida cunhada (os pais dela,
Paula e Tomás, à direita).
Minha avó, com seus 90 anos, continua lúcida. Nestes dias
se emociona muito, também. Pensa muito no marido, nosso avô,
Ramon, que faleceu há exatamente 35 anos (no dia 28 de dezembro).



Meus pais no almoço do 26. Os dois ganharam óculos novos.
Ele no início se sentiu esquisito, mas falamos que estava
parecido com o Martin Scorsese e ficou bem faceiro.



O Ramon fumando um charuto de chocolate.


O Uri começando a queimar calorias na mesma
tarde do 26, no jardim do Ramon e a Nelia.

9 comments:

優次 (Yuji) said...

Quina família més maca que tens ;)

uri said...

que cabron!!!! no feia falta que diguessis que fingia!!!!!

algun dia tocaré la guitarra...

Roger said...

:) Com a totes les famílies, a la meva hi ha, o hi passa, de tot. Però és maca, sí. :p

Algun dia... :)

Roger said...

Per molts anys, Yuji!

(Et volia felicitar al blog, però no hi he pogut entrar. Has canviat l'adreça?)

Una abraçada ben forta!

Sergio Lulkin said...

Carn d´olla, hummm! Van fer cagar el tió? I pels Reis, que farem?

Yuji, feliç any 2011 per a tu, nostre Consul Paulistocatalà!

Uri, la psicologia genetica diu que només es pot aprendre alguna cosa apropantse dels objectes, tocant, sentint, investigant. Llavors, primer pas: agafar l´instrument.

Aixó serveix per moltes funcions.

No t´amoinïs.

Abraçades Ambaixades!

Roger said...

Hehehe. M'agrada, la psicologia genètica! Agafar l'instrument. :p

No, no vam fer cagar el tió. Ho feiem quan erem petits, a casa els avis. Fa anys que tampoc no fem Reis, ens donem els regals la nit del 24, o sigui, ja ens els hem donat. Però tot tornarà, suposo. Quan algun dels meus germans (o jo?) es digni tenir fills! :)

Bon últim dia de l'any!

Sergio Lulkin said...

Tiò, tiò... a veure si la Bonet amiga va fer cagar el tiò per a mi... saps que soc un català de la antiguedad... no puc imaginar que el tiò no m´aporti cap regal... turrò i cava! Bon últim dia, igualment, i bon dia seguent, el primer de molts...

優次 (Yuji) said...

Responent al que m'havies deixat al FB: Gràcies! I bon any nou a tu també.

I pel que fa el blog, estava tancat temporalment perquè l'allotjament web que feia servir ja no ofreix el servei de franc, i m'estava costant una mica de trobar-ne un de bo i gratis. L'adreça no me la penso canviar, no sigui que em compri un domini .cat... Però encara costen massa, i tot i que normalment hi ha promocions per St. Jordi, potser no n'hi hagi l'any vinent i acabaria tenint que pagar-me 25 euros només per un domini... xD

Bon any a tu també, sr. Ambaixador ;)

Per cert, és curiós que avui dia a Portugal el dia de Reis ja no tingui més gaire significat. Al Brasil, tampoc. Crec que a algunes zones del nordest fan una mena d'escenificació. Però sense haver d'anar tan lluny, a la ciutat de ma mare, a l'interior de São Paulo, és festa, i si no m'erro, alguna cosa sí que s'hi feia, però no em recordo bé perquè encara era massa petit...

優次 (Yuji) said...

Hòsti, si he escrit "tenir que"!!! Que és un pecat mortal, aviat la Santa Inquisició em vindrà a buscar...